Voel, het klopt wel

dus dat is het niet
het is meer
teveel kan ook niet
kloppen
om het goed te laten
gaan
vaak blijft het dan
gewoon steken
bij de gedachte
dat leven
adembenemend is

het mooiste

komt nog

omdat het pas klopt

wanneer het niet meer klopt.

Paasbest

Als aan de grond genageld stond ik daar

naar de diarree door de straten heen 

geperste massa te kijken op de bloemetjesmarkt

Jezus Christus dacht ik nog wat een lijdensweg 

toch om hier op goede vrijdag door te komen

Golgotha is de grote markt  waarop iedereen

samenkomt om iedereen te zien lijden 

zie de mens, mijn god zij weten niet

ik wist het ook niet anders was ik 

weggebleven
bij de buren was geen nieuws die dag
een feestdag ter ere van de Here
mijn god wat valt er nog te vieren
anders dan verzuipen in een bloemenzee

(Gr te Gr )

Souvenirwinkel

Cadeautjes voor het thuisfront
verpakte vleeswaar met houdbaarheid
van luttele weken
voor het is uitgewerkt
dient het enthousiasme
te worden gedeeld

de boodschappen zijn uitgeteld tot
rottend vlees dat ongemeen
 hard in stukken
uiteengereten neerdaalt
op de thuisblijvers

de touristen waren goed uitgerust
met veel bagage uit hun paradijs
waar iedereen zo vrolijk opkeek
van het geweldig onthaal alhier

met alle plezier verhalen zij
hoe bomvol leedvermaak
dit op hun feestje apetijtelijk
alles wordt uitgedeeld

Ik zou

Maar gister even niet

onderbroken was nieuws

de gehavende mens

thuishaven of vluchthaven

overal brokkelde leven af

de beelden waren niet

aan te slepen verhalen 

schoten tekort waar

bommen-mensen

vastnagelden

het stof wat opwaaide

deed huiveren 

maken tongen los

bevochtigde ogen

van de onbewogen

toeschouwers thuis

waarom toonde

rouw en smart 

zo wreed verstoord

de rafelranden

van het gezond verstand

dat haarscherp kloofde 

op de gevoelige plaat 

hoe rood bloed toch

vloeide op de vuile grond

de psychiater in wording

ontleedkundig haar ziel

ontblootte op het nieuws

met pornografisch naakt
tot de oksels toe

haar hulpbehoevend leed

dat toonde hoe begaan toch

de wreedheid zich ontplooide

geen detail werd er gespaard

alles moest met vlooienkam 

geopenbaard de jeuk tonen

van het openbaar verstoord 

leven wat leed heet dat met
geen mantel der liefde kan
worden toegedekt vandaag.

Doehetzelfmoordenaar

Misschien is het wel je broertje daar

dat doodleuk zijn hoofd verliest op straat

misschien loopt daar je zoontje wel te shoppen

met een winkelwagentje met bommetje

die hij zelf laat ontploffen 

Misschien is het je neefje wel dat

omgordt met vuurwerk het station inloopt

om haat en dood te zaaien voor z'n lol

dat zij zo principieel crimineel 

op het punt staan te ontploffen 

 klust hij als ZZPer
 weet hij niet beter
doet wat handwerk
is lopend grafzerk
of
doodleuk lijk in wording
die euthanasie pleegt
als godsvruchtig zendeling
zich naar de uitgang begeeft
omdat de weg terug niet ging.

Uitweg

Vreemd genoeg

niet bestaand

om af te slaan 

zelfs geen vluchtstrook

om op te vermelden

hoe zwaar dit is

al was het maar 

een doodlopend spoor

dan de weg niet kwijt zijn

en had het meer weg 

van een weggewerkt

baanvak van werkloos

de mens die geen uitweg weet.

Verkeerd verbonden

99%

Strand

In een SMS

1% 

houdt stand

Op heterdaad

Leest 

Op z'n gemak

Wat het verstand

te boven gaat

Hoe fout

In het echt

Toch slecht

Afloopt

Zeer mobiel 

Een nummertje

Dat niet meer klopt

Met onomwonden 

zijn zijn en haar

gedachten gebroken

in vreemd zinsverband 

Tekort daarvoor verbonden

Vreemde ogen daartoe gedwongen

Inslapen

Dit is een droomhuis waar je nooit meer in ontwaakt 

een slaapplek om in te uitwonen wat je ooit was

de jaren bedelven je met het groene herinneren

dat langzaam wortelschiet tot onvermurwbaar wezen

dagen tellen nauwelijks door de ondringbare muren

zelfs te verstaangeven is onhoorbaar daardoor

de gehoorapparatuur torend onontwarbaar in de beuken

onverteerbaar schraal en zuur verleden waar geen kiem opschiet

plant nog even standvastig dit heden in een rankend voorjaar

om niet te vergeten dat de bloem van eeuwigheden wordt vergeten

met de nazomerse maanden in het verschiet van dorstig staren

naar gure winden waar de huid schraal rood nog naar verlangt

als teken van leven opgehaald bebloede rozen toornen hoger boos

als nachtmerrie in overdreven beelden van de samengepakte lucht

sneeuwwit dwaalt dan een gordijn ter aarde die alle sporen wist

terwijl gewis in milder dagen deze schoonheid in een modderpoel verdwijnt.

--

R

ik ben niet  zo van papier!

De lul

Omdat hij overal wel oppast

maar wel voor veelmeer in is

en er niets voorvoelde 

een mondvol tanden 

te kijk staand op 

op een nachtkastje 

stamelend hoe hij verzot

In is voor alle vrouwen

zich hard maakt 

om er bij te horen

zijdezacht een lot

te berusten met alles

wat van het stuk gemaakt 

toch week verlegen maakt 

Nazorg

Het neerbuigend hengelen naar waterloten
zet vruchten op zn vroegst af in de nazomer
de beursen en de tassen eerst gedund
maken geduldig wachten en werken voor de zorgverwekkers
een hoofdzaak vervuld van kopzorgen
de ouden der dagen verliezen er niets bij
hun is gegeven de uren te tellen
waar naarstig geoogst wordt door de wijjkers aan de top
schieten de blijvers schroomlijk tekort
afgedragen en uitgebloeid tot bloedens toe dood gesnoeid

De femelaar

Hij leeft devoot de malloot

of eventueel zelfs al idioot 

met eens per jaar een oprisping 

in z'n schoot  is hij dan 

als de dood een zonderling 

die zondermeer bevlekt en wel

godsvruchtig en wat kwistig zelfs

z'n zaad laat kuiitschieten

op grond van het gebod 

dat heengaan gepaard is

aan vermenigvuldigen 

A=As (M+1)

Steeds dichter
het zicht neemt af
op alles wat men ziet

Steeds dichter
wordt de mist
op het eerste gezicht

Steeds dichter
wordt men
op wat men mist

Steeds dichter
ook wordt de mist
het is geen gezicht

Steeds dichter
wordt verwoord
wat er stond

Steeds dichter
ook de vogel
verzwolgen in de mist

Steeds dichter
ontbreekt alles
wat helder leek

Steeds dichter
komt men goed geformuleerd
tot dit inzicht

Ik lees geen boekenbal

Het idee alleen al
spreekt niet aan
woord voorwoord
nog zo 't hoort
klinkt daar in koor
het geletterd leven
is gestoord dus ongehoord
en rest mij slechts een ieder
die de ballen heeft
om niet te dansen
naar de pijpen
van de literaire idioot
die als de dood
met zelfmoord
te koop loopt
of loops gelijk een teef
haar behoeften toont
danwel het ongeluk
van de verstoorde jeugd
als rotte vis uitvent.

Op sommige plaatsen breekt de zon door

Het schijnt zo te wezen
niemand mist iets
de wind van voren
zit niet tegen
een ieder trapt
daarin tegendelen

de laatbloeier
is voor nachtvlinders
geen hand voor ogen
belet hen nog

sommige zitten nog
te horizonnen
anderen staren zich
blind van voren
in tegenlicht

......

Ik ben goed met mijn handen

Maar had de kop er even niet bij
gesneld was het geen gezicht
zo'n levenloze puienzeikerd
die zonder zielloos lijf heel
harteloos daar tentoon stond
want zijn ontblote hoofd op de stoep alleen
geeft zo een troep waar zelfs
de buurhond zijn pootje niet voor licht
hoe vredig ook
die blik met wat
met hem
uitgevreten is

Einder

Als het leven om het even is
een moment de eeuwigheid
dan breekt de tijd van duren
aan zachtjes gelijk een schaduw
aan je zijde waar uitzichtloos
een toekomst wacht die ongewis
een refreintje is wat je nu al mist
schimmig en ongewis zoals avondlicht
waarbij niet meer te lezen is
wie of er zingt of nuriend
wegsterft in gedempt geluid
van de klok die aftikt
wat is geweest

De wereld van toen

Toen was

werd toen

ten toon 

in alle

toonaarden 

was hij

wars van toon 

en toen ben ik

een goddeloze 

nu voor zover 

Ik was

(DB)

--

R

ik ben niet  zo van papier!

Ringleiding

Gevoed door de klanken wandelde ik
het uitverkocht theater van het kunstlicht
in geen toonbaar genoegen in zicht
dan de man die postuum gekleed
iedere grill tot modebeeld etaleerde
zelfs zijn onderbroek (ik inspecteerde even
of smetteloos ook de binnenzijde onbevlekt
is gebleven) stond niemand tegen
hij overleefde
de hagedis in niet mis te verstane beeld
lied gelijkend kameleon de wereld verbleken
zo verschoten van kleur liet hij de mensheid
beven in klederdracht en lichtbeelden
de held boven z'n eigen heldendom verheven
leefde verheerlijkt om het even
in contact met de omgeving wat een beleving
wandelend in klankkleuren van de gast
die dwars door een eeuw heen overleefde
en zelfs nu nog tussen mijn oren voortleeft
hij heeft mijn zegen al viel het toch wat tegen.


Verstuurd vanaf mijn iPad