De lust vergaat

Een ieder verandert vroeg of laat
in plasbuis waar een trechter op staat
een gehaktmolen met een afscheidingsorgaan
gevoed door niets dat nog ergens naar smaakt

Een lege weg

Doodlopend spoor
Puttertjes pikken pitten
van de grond

kauwen buitelen
door weer en wind
tegen de achtergrond

steeds gladder zwart
geploegd in voren rond
de kleien ondergrond

er is geen voorbijganger
meer in weerwil van de storm
die het doorstaat zo ongegrond

U verdient de aandacht met gezwoeg

In het oosten wijzen
ze altijd naar het westen
met de schuldvraag

hoe meer minderwaardig
hoe complexer de god
die het gebod bepaalt

het levensteken is een kruis
waarop genageld of geweend
het ach en wee weergegeven
staat

ze horen bij ons in drommen
te gelijk komen ze godsdienstig
en wel met de middeleeuwen mee

omgordt met waarden van weleer
de vrijheid tegemoet ze gaan tekeer
stellen zich te weer met weer en wil

maar wie hult ze in doorschijnend
waarheden waar alles mag zo als het is
verzwegen worden in deze vrijheid