Ze gaan

Stuk voor stuk er blijft er geen
geen spaan ook heel van t weke vlees
dat eens zo olijk declameerde of al
creperend jeremieerde over lot
en het geval dat ze man maakte
hun geslacht van opstandige 50tigers
die vreselijk Mokum tot uitvalsbasis
hun kamp maakten van waaruit
de letteren Kris en Kras ten gehore
gedragen nu verstommen in hun graf

(SB)

Mijn hemel

de aarde rust goed uitgedost geel getint scharlaken

de lucht klaart naar het einde voorbij inktzwarte buien

de zilverschone weemoed vervliegt in helder wit verschijnen

de hemel tint zo stralend in de weerschijn van de meeuwen

de vlucht omhoog in tegenlicht dwarrelt naar beneden

de eindigheid van leven tekent hier voor eeuwig

de stille schreeuwt van deze stoppel lege akkers 

de geoogste tijd verademt hier toe helder zwijgen

--

Dietszland

de taalgrens is omstreden een weversfout

maar ergernis is ook aan mij besteed 

gelijk een dode schrijver ontwijd wordt

door een achterneef die ontleedkundig

voorbij zondig genot Gods gebod met voet

getreden wordt met ach en wee

terwijl onderwijl een bejaard meisje achteloos

ijsjes eet in de leeggelopen winkelstraat 

een dichter vult pagina vijf met vlijt over

een gitaar in aflevering drie mijn god

was hij maar dichter gebleven met zen

en de kunst van rockgitaren te slopen

sterke verhalen en straatbeelden 

alles franje halen de scherpe kantjes 

maakt de randjes wat minder scherp

men raakt bevrijdt los en lenig zwierig 

om het keurslijf te ontdoen van deze tijd

we willen dan ook een worden en opgaan

met Vlaamse friet uit Hollandse piepers

zelfs een vent met jakobsschelp loopt schriel

langs gebaande paden bewegwijzerd 

aan de hand van de routebeschrijving 

België te doorkruisen op arme voetekes

het is knokken om in met namen aangekomen

als schijnheilige in een klerenzaak van een eens

zo weelderig gasthuis uit een grijs verleden

een dijkcoupure verderop is de grens

waar dit tweetalig land verlaten kan worden

en moet verder in het Frans geschreven worden

Hollands diep is dan allang vergeten 

opgeofferd aan de havenbaron rust daar

in stervensnood een malle Moerdijk 

een truttebol aldaar die van vleselijke lust

een pan voor de kop houdt bloederig 

als malse biefstuk staat zij daarbij

dit is non fictie aan de keukentafel 

van de schoonmoeder die adviseert

nimmer aan de korst beginnen 

wanneer de pizza nog genoten moet worden

over het zoete gif dat ons bedreigt

liever uitjes met z'n allen voor het meisje

van plezier dat pal achter de letterzetter 

kuis met de benen gekruist teneer geniet

van de gedachte of de geliefde al is uitgevreten

want die snoeper vindt overal schaafijs 

zonder verlof ook buiten kantoortijden te versmaden

maar dat stoort de taalkundige allemaal niet

die Hollandse kost ontleed op teruggeschroefde 

ambities waar iedereen ontzuild en wel leed

zo wandelend door de tijd haalt iemand 

het in zijn dolle hoofd om met Stalin op te proppen 

te komen vertaald en wel mijn god wat lekker

leesbaar dit hoe ook een slager uit het abortoir

waar hij hersenbloedend in zijn eigen uitwerpselen 

gelijk de Rus betaamd lag weg te kwijnen

er is nog hoop voor een volk dat weer gebukt gaat

terwijl de laaglander het bruin bakt met zonnebrand

dat op z'n retour nog afgedekt kan worden met crème. 

Waterrantsoen op het menu

Je moet er voor tekenen

om drinkwater in de kroeg

voor je kiezen te krijgen

zelden keek de barman

zo zuur dan zoetwater

te schenken in plaats van bier

het geeft ze geen sier

om dit kostelijk vocht

uit een watertappunt

te putten want dat is

het toppunt van plezier

maar het grootste tekort ooit

de watersnood zelden was het

zo droog in twintig jaar nog niet

dat een ieder zijn gezeik moet

staken over dit neerslachtig feit

dat met al dit gewurm de merel

zelfs zijn kost meer met worm

bijeen kan scharrelen op grond

van diep overzomerende pier

bij deze waterstanden staat

niemand meer te watertanden

van de watervoorziening die

ons anders haast verdrinken

laat wat nu wellicht slechts

in de kroeg voortvarend gaat.

Titanenstrijd

_____________________________________________________________________________

De beste zijn 

doe je voor iedereen

Tevreden uiteindelijk alleen

voor jezelf te zijn 

--

Ze zet de familietraditie voort

verzet zich tegen alles wat haar bindt

 haar moeder

om vooruit te komen 

haar vader 

afwijzend evenbeeld

de een op eindeloze vlakten

de ander nog slechts eilandbewoner

ze heeft ze nodig 

in een wereld van verschil
uit een verleden los B

met de wil daar niet meer

bij te horen dat haar eens

nog thuis leek daar niets 

van wil dromen anders 

dan de nachtmerries 

die haar aanwakkeren 

kind te spelen klein

en onbegrepen al

is haar psyche scherp

nog zo goed belezen

ontoereikend gebleken 

---

Rheia en Demeter

uit zoveel voortgekomen

banden die niet gebroken

maar slechts aangetrokken 

worden tot onlosmakelijk 

geheel van verwoesting 

dat het hele verleden 

de aarde omvat 

waar niemand meer thuis

wil horen hoe de moeder

haar dochter aan zichzelf

verliest die niets meer dan 

verdriet vertegenwoordigt

Vandaag speeltje ze een deuntje mee

niet zo zeer gewild of afgewezen wicht

dat haar bezield en niet voor zwicht

ze zingt nooit haar benen vrij 

de lucht, het lucht niet op, speelt

zelden op haar naakte huid bleek

als bijna maagdelijk wild weert zij

het wellend gerief van tranen af

die anders harder spoor van wit

droog een spoor nalaat dat zo

vertekend op haar bestudeerd gelaat

de emotie weergeeft waar zij nooit

achter staat zolang ze de baarmoeder

verwenst die haar ter wereld bracht

ze heeft het gerief van hersengymnastiek

als lichamelijke opvoeding voor zichzelf

het kind te laten zijn dat wereldvreemd

volgroeit in tegenwoordige tijd

--

Thuisfront

Vogeltje, zo werd het geduid,
niet zo zeer
het geluid dat viel maar
de hemellichamen die
met de zwaartekracht mee
tezamen neerkwamen gelijk
veren van het verwonde
dier dat ter aarde besteld
op onverwachte plek
neerstreken de akkers
waarop wapens gesmeed
de grond beroerde aangedaan
verslagen en tot in kleinst
detail uiteen gespat
de illusie dat vrijheid
boven alle geweld uit
verheven is begraven ligt
de droom waaruit niets
verwekt wordt dan de hoop
dat er een god is
uit wiens naam alles geschied
zelfs wat uit den vreemde is
en zij die nergens meer
thuis horen.

In extase gebleven

Het snel vergaan, dat leven klevend aan de bladzijde

van gulden snee tot diepdoordacht verwondert doden

de speelse taal het vluchtig even woorden vinden

voor een kinderlijk moment dat lijden doet vergeten

hij is inmiddels goed uitgerust na levensmoe te zijn

geweest, het klinkt banaal maar suïcidaal is ook in taal

gewoon een dichterlijke staat van dodelijk verveeld veel

lachen om een begin te kunnen maken aan het einde

dat al zo vaak opnieuw hem uitbehandeld liet schrijven
van de wieg en wat daar ook op volgt afgeknapt of gewoon.

(RW)

Grrr exit

Er is een mannetje dat in een schulpje zit
hij woont in duigen zonder hoepeltje erom

het hangt er dan ook om met wurgen
waar pinnen minder duimenschroefjes lijken

maar gelukkig is er weer dat de zon er is
een wolkje meer of minder dat voorspelt

geen mensen of het samenpakken of inpakken
betreft laat staan bij de pakken neergaan zitten

het mannetje wenst zich zelfs niets vermits
niemand hem in de schaduw te kijk zet

het vernis van ragfijn weefsel spint geen garen
onvertaalbaar duur gevoel dat hybris kan ontwaren

op een stralende dag waarop het hoge drukgebied
geen spatje regen valt dat nog verkoeling schenkt

zolang er weergoden geen mooi weer spelen
chaos zich onzijdig toont in bodemloze leegte

hemelt de aarde de titanen op die de gemoederen
zo hoog verhit laat oplopen tot een vlucht vogels.

He talente

Tanend tranendal vol van dwang en rijm ontraadselt lied
dan nog het groot Nederlands verdriet van taal vervreemd
geknechte vers met uit de diepvries ontdooid metafoor

dat slapjes om haar oor wat naruist van decor
hoe toch dat sleetse beekje zich door glooiend dal
zich voortsleept tot een razende stortvloed in haar
 woordenstroom

ze zingt met volle borsten het liederlijke in mij los
waar kiezelglad op het gehoor de menigte zich vleit
hangend aan haar lippen om vooral het voorval
van het speeksel spetterend betoog te oreren

met onvervalst applaus omtrent haar boezem
die zwoegend trouw de ademnood nabootst
nochtans het publiek smachtend dorstend
achter haar in zwijm verdronken verlaat

ik staakt dorstlessend het liefelijk gelaat
aftastend op gehoorafstand en maak
gewag van haar ranke lichaamstaal.

Één oor te luister gezet

ze hebben er oor voor te luisteren aan de kust

alleen de stilte van de wind, de brandingen en wat meeuwen

soms een loslopende hond onaangetast voor zolang

het niet verloren is gegaan of vastgelegd hoe ongepast

een heel volk is te luister gezet om te bewaren

en is het niet genoeg meer om alleen te zijn

met vastleggen voor de eeuwigheid 

ook geluiden moeten klinken om te weten

hoe het klonk voor de mens er voet aan wal 

de kalmte van het kabbelend water overstemde

of de meeuw verstomde omdat het luisteren is verleerd

daarom alleen dient de zee opnieuw gecomponeerd

geïmponeerd geëxporteerd te worden naar de virtualiteit 

van de banaliteit met je ogen dicht het weer te kunnen horen

ergens aan de randen van het bestaan waar alles verder

verloren dreigt te gaan wat eerder rust uitstraalde 

bij de laatste zonnestraal of een stukgeslagen golf

gebroken op het kalksteen gebeente van de tijd 

--
hakuna matata,

ries.

Het is me een tour

Wijsgerig wordt de neus die speurt naar het verhikel
dat de beschaving op een lelijke manier te kijk zet
snuffelt gelijk een loopse teef aan het genot van heren
leed dat op een zadel wordt bedreven voor de lust
voor het leven om te streven naar een beschaafde vorm
van krijgslust dat vreedzaam maar zeer bevreesd
de macht doorkruist wat de hiërarchie van samenleven
zo verfoeid in gelijkvormig lijkende macht van het pedaal
dat rapper trapt dan de pacifist vermoeden kan
een krijger die horensdol bloed laat vloeien onthaart
en wel een valpartijtje beplakt het slagveld overleeft
omdat de pijn zo vleselijk blijft uitgerekend vriend
tot vijand maakt die uit de wind gehouden was.

Geboortegrondrecht

Op mn tiende hing iemand de vuile was buiten

de watergraafsmeer was geen villawijk waar werd geleden aan het onvermogen rijk te zijn

mijn geboortegrond had recht van spreken 

er kwam zonder voorverkoop een bestseller van

geleende taal op een geleende Harley waarop een harlekijn zijn hebben en houe uitstalde voor de lieverlee

bevlogen jaren van de revolutie vervingen het vrome leven van de kuisheid

het kruis werd uitroepteken zonder plichtpleging 

kinderen een bijkomend voordeel van de consumptiemaatschappij waarin nu

 zoveel wordt geleden