de erfenis gewoon een lapje grond
ter grote van een zwart wit foto uit de jeugd
ontsnapt in een luttele gedachte
tot een leeg geplunderd woud
maar keert met de herinnering
aan de rode fluit
waarmee de vrouw haar huid weer tooit
de lippen tuit en langzaam aan weer
driehonderd nieuwe bomen plant
toch de droom weer op de grond
waar zo bijna onaangetast of ontastbaar
een levende legende herschapen lijkt
verrukt het oog dat uit verwoesting nog
zoveel schoonheid weer herrijst
in de scheppingsdrift van genesis
is alles weer opnieuw vastgelegd
ter boek gesteld tot weerom uitgeven.
(Sebastião Salgado)
