Ze heeft een keurslijfje waarachter nog
verholen haar inborst schuilt in dieper
ademhalend zinsneden opgeven
ik zie het in hoe fraai haar boezem
van het wassende water zich stort
samengevouwen in haar schoot
komt alles genakend weer eerbiedig
samen waar zij voor stond een goud
deerniswekkend bloot gegeven
hoe haar taal in schoonheid naakt
zich voor mij ontvouwt in schemer
van het roerend vlak bewegen
dat huid blank bloesemblad
van haar waterlelie voor mij
ontsluit in dauwgerijpt beleven
(hoe zij zich aan mijn voet ten gronde richt
zal ik hierstaande weergeven)
